Lopend door een open plek
die dan weer barst van beschutting
gaan verhalen niet verloren
maar bouwen ze een wijk

Opgetrokken tussen kronkels en koffie
door een hek van kleurpotloden
waar de zoon woont die boom zei
voor hij mama leerde

Hier kun je verdwalen – wat je sowieso doet –
een route vinden als in een goed boek
waarvan je niet wist dat je deze zocht

En je thuisbrengt bij de kreek
over bruggetjes van taal
en je je uitzicht terugvindt
in de dorpste stadswijk van allemaal

In een blik, een klank, een geur
die blijft hangen in de lucht
zoals vogels die hier gewoon
net iets meer zijn

Hier is het altijd mooi weer
vullen gesprekken lege plekken
en muren met geheugen
die op naastenliefde blijven staan
zodat je tenminste mag vergeten
dat we als mens soms wat vergeten

Waar de stem van vandaag op de mat valt
die buren verbindt die elkaar misschien nooit spreken
en nu met soep op de stoep smakend
naar hoe de toekomst hier begint

Tussen tegels en regels
waar karakter conserveert
en een harde blik nodig
van zachte handen leert

Hier in Tanthof
mag je verdwalen
in zegegevierde trots
en vertrekken om te ontdekken
waar je altijd weer naar terugverlangt

wetende dat er altijd een verhaal wordt gemaakt
waarin je voorkomt

Dichter: Wessel Klootwijk